:: ใครสมควรได้ครอบครองม้าพันลี้ ::

[เอกลักษณ์]

วันนี้เจอบทความนึงน่าสนใจ และน่าจะเป็นบทความที่สร้างพลังในการลงมือทำสิ่งต่างๆ หากเราจะลงมือทำอะไรสักอย่างแล้วมัวคิดถึงแต่อุปสรรคจนไม่ได้ลงมือทำ นั่นคือจุดเริ่มต้นของความล้มเหลว หากเราได้ทำแล้วไม่สำเร็จเราก็ยังได้ประสบการณ์ ได้เรียนรู้ ได้เดินผ่านมันมาแล้ว อย่ารอให้โอกาศมาหาเราแล้วปล่อยให้จากไป


มีม้าพันลี้หนุ่มตัวหนึ่ง....รอคอยผู้รู้ผู้เชี่ยวชาญม้ามาพบเห็นมัน

พ่อค้ามาแล้ว พูดว่า " เจ้ายินยอมไปกับข้าหรือไม่ ?"
ม้าส่ายหัวแล้วพูดว่า " ข้าเป็นม้าพันลี้ จะไปขนส่งสินค้าให้พ่อค้าคนหนึ่งได้อย่างไรกัน ?"

ทหารมาแล้ว พูดว่า " เจ้ายินยอมไปกับข้าหรือไม่ ?"
ม้าส่ายหัว แล้วพูดว่า " ข้าเป็นม้าพันลี้ จะไปปฏิบัติงานให้แก่ทหารธรรมดาๆคนหนึ่งได้อย่างไร-กัน "

นายพรานมาแล้ว พูดว่า " เจ้ายินยอมที่จะไปกับข้าหรือไม่ ?"
ม้าส่ายหัว แล้วพูดว่า " ข้าเป็นม้าพันลี้ จะไปทำงานหนักให้แก่ผู้ที่เป็นนายพรานได้อย่างไรกัน ?"

วันแล้ววันเล่า ปีแล้วปีเล่า ม้าตัวนี้ยังคงหาเจ้านายที่ใฝ่ฝันไว้ไม่ได้

วันหนึ่ง ขุนนางจากวังหลวงได้ออกมาหาม้าพันลี้ตามพระราชโองการ



ม้าพันลี้ได้ไปหาขุนนางท่านนี้จนพบเจอ แล้วพูดว่า..." ข้าคือม้าพันลี้ที่ท่านตามหา "
ขุนนางถามว่า " งั้นเจ้าคุ้นเคยและชำนาญเส้นทางของประเทศเราหรือไม่ ?" ม้าส่ายหัว
ขุนนางถามอีกว่า " แล้วเจ้าเคยเข้าสู่สนามรบ มีประสบการณ์การสู้รบหรือไม่ ?" ม้าส่ายหัว
ขุนนางจึงพูดว่า " แล้วข้าเอาเจ้าไว้มีประโยชน์อะไรล่ะ ?"
ม้าพูดว่า " ข้าสามารถวิ่งในกลางวันได้วันละพันลี้ กลางคืนแปดร้อยลี้ "

ขุนนางจากวังหลวง จึงลองให้ม้าพันลี้ ทดลองวิ่งสักระยะหนึ่งดู ม้าใช้พละกำลังทั้งหมดห้อตะบึงตรงไปข้างหน้า..

ทว่า..วิ่งไปได้ไม่กี่ก้าว มันก็หายใจหอบ เหงื่อออกทั่วตัว ขุนนางจากวังหลวงจึงพูดว่า..." เจ้าแก่แล้ว ไม่ไหวแล้ว " พูดจบก็หันหลังจากไป

*รอวันหน้า...รอไม่ยุ่ง...รอครั้งหน้า...รอมีเวลา...รอมีเงื่อนไข...รอมีเงินแล้ว...*

*รอไปรอมา รอจนไร้ซึ่งวาสนา...รอจนไร้ซึ่งวัยเยาว์...รอจนไร้ซึ่งสุขภาพที่ดี...*

*รอจนไม่มีโอกาส...รอจนไม่มีทางเลือก...รอจนไร้ซึ่งความสวยงาม...*

*ใครก็ไม่สามารถคาดเดาอนาคต เรื่องราวมากมาย อาจจะรอแล้วก็กลายเป็นรอไปตลอดกาล*

*เรื่องที่คิดจะทำก็รีบเร่งไปทำ อย่าให้ตนเองคงเหลือซึ่งความเสียใจไว้มากมาย *

Cr : Niwat Rungvicha